Villafranca del Bierzo - O'Cebreiro

Dinsdag 13 juni 2017, Villafranca del Bierzo (501 m) - O'Cebreiro (1306 m), 2579 - 2610 km.

Vandaag zou de zwaarste etappe van de gehele reis met een klim naar het hoog in de bergen gelegen O'Cebreiro zijn. Het pad volgde eerst de vruchtbare vallei van de Valcarce alvorens via stenige paden zich steeds hoger een weg te banen door dichte eiken- en kastanjebossen. Een en ander werd opgeluisterd door stevige regen- en onweersbuien. Het laatste stuk van deze tocht liep door heidelandschap met schitterende vergezichten over de omringende bergen alvorens het oeroude O'Cebreiro te bereiken. Inmiddels hadden wij meer dan 800 m hoogteverschil overbrugd. De Keltische oorsprong van dit bergdorpje is duidelijk terug te zien in de huizen van dikke granieten muren met lage daken. Inmiddels zijn wij in Galicie aangekomen.
O'Cebreiro is een van de oudste halteplaatsen op de Camino Frances. Rond het jaar 900 stond er reeds een kerkje met bijbehorend klooster en hospitaal. Koning Alfonso de zesde zorgde er in 1072 voor dat het klooster deel ging uitmaken van de abdij van Saint Geraud van Aurillac die tot het machtige Cluny behoorde. Het klooster werd in 1848 opgeheven en in 1854 voor goed verlaten en het dorpje raakte langzaam in verval. Toen de bisschop van Lugo Elias Vahha Sampedro in 1959 tot pastoor benoemde, kwam hier echter al snel verandering in. Hij zette zich als geen ander in voor de herleving van de Camino. Hij begon met de restauratie van de kerk, gasthuis en pallozas, de ovale hutten met strodaken. Ook bedacht hij de gele pijlen die we thans overal langs de Camino treffen. Zelf heeft hij er honderden geschilderd overal langs de route in Galicie. O'Cebreiro dankt zijn faam langs de route aan het mirakel van de eucharistie dat hier heeft plaatsgevonden.
Rond 1300 op een ijskoude nacht was het de beurt aan een van de monniken van de abdij om de mis te lezen. De man was geen voorbeeld van diep geloof en stond eerder onverschillig voor het altaar in de lege kerk. Hij was dan ook zeer verbaasd toen een boer de kerk binnenkwam die de mis wilde bijwonen. De priester bedacht zich dat het trotseren van zulk noodweer voor een simpel stuk brood en wijn wel heel erg naïef was. Op het moment van de consecratie veranderden het brood en wijn echter in echt vlees en bloed. De boer werd om dit wonder om zijn groot geloof beloond. De kelk en de pateen van het mirakel zijn nog steeds bewaard op het altaar van de kerk. Resten van het vlees en bloed worden bewaard in twee zilveren ampullen, in 1488 geschonken door het koningspaar Ferdinand en Isabella, ter gelegenheid van hun bezoek aan O'Cebreiro. Ook hebben wij gezien dat pastoor Lugo Elias Vahha Sampedro in de kerk begraven ligt. Ere wie ere toekomt!