O'Cebreiro -Triacastela

Woensdag 14 juni 2017, O'Cebreiro (1306 m) - Triacastela ( 671 m ), 2610 - 2631 km.

Zoals vermeld zijn wij reeds in de autonome regio Galicie. Wij verbleven in hetzelfde hotel als in 2011 toen wij van huis uit naar Santiago fietsten.
Galicie (2,8 miljoen inwoners/29.434 km2) heeft als hoofdstad Santiago de Compostela. Van alle streken aan de Sint-Jacobsroute is Galicie de meest mysterieuze. Nergens anders in Spanje is zoveel voorchristelijk gedachtegoed bewaard gebleven, hebben oeroude culturen zoveel sporen nagelaten, zoals de hunebedden uit de tijd van de megalithische cultuur (4000-2000 voor Christus) of in een steen gekraste mystieke symbolen uit de Bronstijd (1800 voor Christus).
De diepste sporen hebben de Kelten achtergelaten die hier woonden van 700 voor Christus tot aan de invasie van de Romeinen omstreeks 135 voor Christus. Zij gaven het gebied zijn naam (Gallaeci - Gallaecia) en zijn taal, die door een slechts zwakke romanisering haar eigenaardigheden behield. Het Galicisch is een heel zachte, melodieuze taal die duidelijk verwant is aan het Portugees, dat zich uit het Galicisch ontwikkelde.
In de 5e eeuw stichtten de Sueben een koninkrijk, dat in de 6e eeuw door de Visigoten werd onderworpen. De Moorse invasie in het Iberische Schiereiland in de 8e eeuw had voor Galicie geen grote gevolgen. Pas met de vondst van het graf van de apostel in de 9e eeuw kreeg Galicie ook buiten het Iberisch Schiereiland bekendheid. In de 10e/11e eeuw bestond er een Galicisch koninkrijk, dat in de koninkrijken Leon respectievelijk Castilie opging. Economische achterstand leidde in de 19e eeuw tot een grote emigratiegolf. In het bijzonder naar Zuid Amerika. En nog steeds is Galicie, dat overwegend van landbouw en visserij leeft, een van de armste gebieden van Spanje. Toerisme speelt in het landschappelijk buitengewoon mooie gebied nogal een bijrol. De afgezonderde ligging en het regenachtige, hoewel zachte klimaat, dragen hiertoe bij. De verbondenheid met het Keltische erfgoed blijft nauw. Zowel in de muziek (bijvoorbeeld de gaita, galicische doedelzak), als in de vraag of heksen (meigas) bestaan, waarop de Galiciers eenduidig het dubbelzinnige antwoord geven: 'Ik geloof niet in heksen, maar ze bestaan wel'', als in het geloof in de bovennatuurlijke krachten van stenen en de zee.
De pas O'Cebreiro was door ons al genomen. Vandaag volgde San Roque met zijn pelgrimsmonument (een reusachtige bronzen beeld van een pelgrim die zich voortworsteld door regen en wind). Onderweg genoten wij van de wijdse uitzichten. Er volgde een laatste venijnig klimmetje naar het hoogste punt van deze dagmars, de Alto do Poio (1335 m), opnieuw met schitterende vergezichten in alle richtingen. Hierna begint het pad de lange afdaling naar Triacastela (671 m).
Triacastela, dankt zijn naam aan de drie kastelen die hier gebouwd werden in de vroege 10e eeuw. Alle drie werden ze verwoest door de Noormannen in 968. Er zijn zelfs geen restanten meer van te vinden. Wel is er een mooie Iglesia de Santiago. Op de toren vinden we de drie wapenschilden van de drie kastelen (Triacastela) terug.