Corcubion - Cabo Fisterra
Door: Jan Schram
Blijf op de hoogte en volg Marlies
24 Juni 2017 | Spanje, Fisterra
Zaterdag 24 juni 2017, Corcubion (20 m) - Cabo Fisterra (247 m), 2855 - 2870 km.
Gisteren na de aankomst in het hotel in Corcubion kon ik (Jan) geen stap meer verzetten vanwege een onwillige rechter knie. Om deze reden ging ik aan het einde van de middag vanuit het hotel met een taxi naar de fysiotherapeut. Ik werd ontvangen in de behandelkamer van een fysiotherapeute van rond de 40 jaar. Wat opviel was dat er 27 getuigschriften verspreid aan de wanden van de kamer hingen. Na een korte intake ging ik op mijn rug liggen. Zij ging zitten aan mijn voeteneind, pakte mijn pasgewassen voeten vast en deed haar ogen enkele minuten dicht. Daarna werd ik een uur lang behandeld, waarbij afwisselend rond de knie werd gefrictioneerd en zachtjes gestreeld, tussen de onder- en bovenbeen spieren zette zij ook haar nagels. Als ik mijn beperkte kennis inzet, hield een en ander het midden tussen haptonomie, neuromodulatie, frictioneren en meridiaantherapie (niet voor niets al die getuigschriften). Toen de sessie achter de rug was, leek ik even ver als toen ik kwam. Daarna was het advies 20 minuten tot boven de knie in het zeewater te lopen. Daar ons hotel aan een baai gelegen was, kon aan dit behandelingsadvies worden voldaan.
Na het diner kon ik nog steeds niet op mijn rechterbeen staan. Derhalve mijn zus Agnes gebeld voor een noodgeval. Voor deze situaties heeft zij altijd een fles gewijd Lourdeswater in huis. Een poster van de heilige Christoffel werd besprenkeld met dit edele vocht, daarnaast werd eens kaars opgestoken voor de beeltenissen van de helige Antonius en Maria, die zij in huis heeft.
Met een koprol wist ik in bed te belanden en had mij verzoend met een taxirit Corcubion - Cabo Fisterra. Het onmogelijke bleek s'nachts om 3.00 uur: ''Ik kon weer op mijn beide benen staan''. Mijn aangedane rechterknie voelde warm aan.
s'Morgens om 7.00 uur vertrok ik, Jaap en Marlies namen wat meer tijd voor het ontbijt.
De Camino Finisterre liep vandaag hoog over de kliffen en langs diepe baaien naar Cabo Fisterra, het Romeinse einde van de wereld. Onderweg konden wij genieten van de schitterende vergezichten over de grillige kustlijn.
De Kelten volgden de baan van de zon al tot Fisterra (Spaans Finisterre). Op de top van de Monte del Facha ( 247 m), boven de vuurtoren, vierden ze vruchtbaarheids- en zonneriten. Ook de Fenicische zonnetempel Ara Salis zou daar hebben gestaan . Voor de Romeinen was de landtong, die zij Promoterium Nerium noemden, de Finis Terrae, het einde van de wereld, waar de Mare Tenebresum, de zee der Duisternis, zoals ze de Atlantische Oceaan noemden, begon.
Pelgrims die naar Finisterre komen en de Compostela al bezitten, krijgen in de herberg van Xunta de Fisterrana, het schriftelijke bewijs dat zij te voet, per fiets of te paard aan het ''eind van de wereld'' zijn geweest.
Duidelijk moge zijn dat ik trots ben op mijn Marlies, met wie ik inmiddels bijna 39 jaar ben getrouwd. Lange afstand wandelen was voor haar nieuw. Zij eindigde voor in het peloton. Jaap van Beek heeft na een zware hartoperatie in het verleden laten zien dat zijn lichaam op 72-jarige leeftijd geenszins is versleten. Kortom een fantastische wandeling vanuit Hendrik-Ido-Ambacht naar Cabo Fisterra. Morgen weer terug naar het graf van Jacobus de Meerdere, de veroorzaker van al dit moois!
Gisteren na de aankomst in het hotel in Corcubion kon ik (Jan) geen stap meer verzetten vanwege een onwillige rechter knie. Om deze reden ging ik aan het einde van de middag vanuit het hotel met een taxi naar de fysiotherapeut. Ik werd ontvangen in de behandelkamer van een fysiotherapeute van rond de 40 jaar. Wat opviel was dat er 27 getuigschriften verspreid aan de wanden van de kamer hingen. Na een korte intake ging ik op mijn rug liggen. Zij ging zitten aan mijn voeteneind, pakte mijn pasgewassen voeten vast en deed haar ogen enkele minuten dicht. Daarna werd ik een uur lang behandeld, waarbij afwisselend rond de knie werd gefrictioneerd en zachtjes gestreeld, tussen de onder- en bovenbeen spieren zette zij ook haar nagels. Als ik mijn beperkte kennis inzet, hield een en ander het midden tussen haptonomie, neuromodulatie, frictioneren en meridiaantherapie (niet voor niets al die getuigschriften). Toen de sessie achter de rug was, leek ik even ver als toen ik kwam. Daarna was het advies 20 minuten tot boven de knie in het zeewater te lopen. Daar ons hotel aan een baai gelegen was, kon aan dit behandelingsadvies worden voldaan.
Na het diner kon ik nog steeds niet op mijn rechterbeen staan. Derhalve mijn zus Agnes gebeld voor een noodgeval. Voor deze situaties heeft zij altijd een fles gewijd Lourdeswater in huis. Een poster van de heilige Christoffel werd besprenkeld met dit edele vocht, daarnaast werd eens kaars opgestoken voor de beeltenissen van de helige Antonius en Maria, die zij in huis heeft.
Met een koprol wist ik in bed te belanden en had mij verzoend met een taxirit Corcubion - Cabo Fisterra. Het onmogelijke bleek s'nachts om 3.00 uur: ''Ik kon weer op mijn beide benen staan''. Mijn aangedane rechterknie voelde warm aan.
s'Morgens om 7.00 uur vertrok ik, Jaap en Marlies namen wat meer tijd voor het ontbijt.
De Camino Finisterre liep vandaag hoog over de kliffen en langs diepe baaien naar Cabo Fisterra, het Romeinse einde van de wereld. Onderweg konden wij genieten van de schitterende vergezichten over de grillige kustlijn.
De Kelten volgden de baan van de zon al tot Fisterra (Spaans Finisterre). Op de top van de Monte del Facha ( 247 m), boven de vuurtoren, vierden ze vruchtbaarheids- en zonneriten. Ook de Fenicische zonnetempel Ara Salis zou daar hebben gestaan . Voor de Romeinen was de landtong, die zij Promoterium Nerium noemden, de Finis Terrae, het einde van de wereld, waar de Mare Tenebresum, de zee der Duisternis, zoals ze de Atlantische Oceaan noemden, begon.
Pelgrims die naar Finisterre komen en de Compostela al bezitten, krijgen in de herberg van Xunta de Fisterrana, het schriftelijke bewijs dat zij te voet, per fiets of te paard aan het ''eind van de wereld'' zijn geweest.
Duidelijk moge zijn dat ik trots ben op mijn Marlies, met wie ik inmiddels bijna 39 jaar ben getrouwd. Lange afstand wandelen was voor haar nieuw. Zij eindigde voor in het peloton. Jaap van Beek heeft na een zware hartoperatie in het verleden laten zien dat zijn lichaam op 72-jarige leeftijd geenszins is versleten. Kortom een fantastische wandeling vanuit Hendrik-Ido-Ambacht naar Cabo Fisterra. Morgen weer terug naar het graf van Jacobus de Meerdere, de veroorzaker van al dit moois!
-
24 Juni 2017 - 17:12
Carla Tieleman:
Omarm Jacobussie maar goed hoor älle drie! Jullie hebben het toch waargemaakt, maar Jacobus heeft toch een groot deel over jullie gewaakt(zo zie ik het) Diep respect jij Jan, en Marlies een vrouw uit duizenden! Wat een topprestatie heeft die geleverd, en je wandelkameraad Jaap! Dat Haantje zal je s'morgens ook wel gaan missen! Goede Reis terug naar huis en ik zie jullie wel in Hendrik ido ambacht! Carla de minipelgrim. -
24 Juni 2017 - 20:28
Erna Pijpers:
Lieve pelgrims! We waren ruim een week achter met lezen en begrijp nu dat na Santiago nog eens 100 km afgelegd moest worden! Wat een tocht, onze welgemeende felicitaties met het voltooien van deze enorme wandelprestatie!!! Wat zullen jullie weer moeten wennen aan het leven van alledag! Goede thuisreis en tot gauw, wij zijn ook weer thuis, hartelijke groet Leen & Erna -
24 Juni 2017 - 21:36
Pier Eppinga:
Toch gelukt om samen het einddoel Cabo Fisterra te bereiken. Het werk van de fysiotherapeute en de handelingen van Ans laten zien dat niet alleen de ratio herstel kan bevorderen.
Ik denk dat in de komende dagen rust, in ieder geval voor de rechter knie van Jan, van belang is.
Morgen begint op de naamdag van Jacobus de meerdere de terugreis. Een goede reis en een goed weerzien met de familie en vrienden gewenst.
Pier -
24 Juni 2017 - 22:41
Ans En Willem:
Het idee dat je al die getuigenschriften hebt geteld vinden wij al bijzonder Jan. 27 in getal.
En wat een verhaal weer. Het is gewoon een wonder.
Ja en die Agnes...je ziet wel waartoe onze opvoeding heeft geleid.
Ongelooflijk.
Prachtig dat je dit met ons allen zo deelt.
Fijn dat jullie het echt af konden maken.
Zou niet leuk geweest zijn als er zo'n klink in de kabel had gekomen.
Chapeau....
Wees trots op jullie alle drie...
Het is en blijft FANTASTISCH.
WE ZULLEN JE VERHALEN MISSEN.
MAAR GUNNEN JE NU EERST FF RUST VOOR DE 4 DAAGSE IN NIJMEGEN.
LEKKER GENIETEN VAN HET WEERZIEN VAN DE JONGENS EN ELIZE.
Genieten van het weer thuis zijn in je eigen vertrouwde omgeving.
Jullie fijne huis en prachtige tuin.
We hebben genoten van jullie tocht.
Wij mochten er letterlijk een beetje bij zijn.
En dat vonden wij fantastisch.
Tot spoedig ziens.
Lieve groet, Ans en Willem. -
24 Juni 2017 - 23:57
Rob En Thea Deckers :
Van harte gefeliciteerd met jullie geweldige prestatie. Fijn dat jullie met zijn drieen deze laatste etappe hebben mogen lopen. Wij hopen jullie in de herfst weer te ontmoeten. Een goede thuisreis toegewenst. Groetjes Rob en Thea -
25 Juni 2017 - 10:17
Nico En Maureen:
Beste Marlies, Jan en Jaap,
Wij hebben jullie stiekem ook gevolgd. Wat een verhalen maar vooral wat een geweldige prestatie ! Daar moeten jullie met heel veel plezier en veel verhalen heerlijk op kunnen terugkijken.
Een goede terugreis en inderdaad het advies opvolgen om de komende weken te herstellen, goed uit te rusten en weer fris aan de start van de 4-daagse van Nijmegen te staan op 18 juli a.s..
Nico zal naar jullie uitkijken, uiteraard hier in HI Ambacht maar zeker ook tijdens de 4-daagse.
Kom goed thuis.
Nico en Maureen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
