Rabanal de Camino - Molinaseca
Door: Jan Schram
Blijf op de hoogte en volg Marlies
11 Juni 2017 | Spanje, Molinaseca
Zondag 11 juni 2017, Rabanal de Camino (1162 m) - Cruz de Ferro (1531 m) - Molinaseca (546 m), 2522 - 2548 km.
Gistermiddag en -avond en -nacht verbleven wij in Hostel Casa Indie, een oud Spaans pand met houten vloeren. Daar zijn wij erachter gekomen dat Jaap van Beek continu traint voor de Nijmeegse Vierdaagse. De aan hem toebedeelde kamer lag pal boven onze kamer. Aan het gekraak van de vloer te horen loopt hij continu heen en weer. Wat heeft deze man een driftig pasje!
Vanwege de te verwachten hitte vertrokken wij vanmorgen om 6.00 uur. Het pad klimt omhoog langs de met heide en struikgewas bedekte flanken van de Monte Irago. Dit stuk van de Camino gaf ons weidse uitzichten over de groene valleien en bergen van deze streek. Op de top wachtte ons het beroemde Cruz de Fer.
Het Cruz de Ferro op de Monte Irago is een klein ijzeren kruis op een houten mast van meer dan vijf meter hoog. Het werd in de elfde eeuw op een hoopje stenen geplaatst door de eremiet Gaucelmo. Dit kruis vormt de grens tussen twee verschillende geografische gebieden: De Maragateria en de Bierzo. Reeds bij de Kelten bestond het gebruik met een hoopje stenen de kruispunten van de wegen en de grenzen tussen twee territoria aan te duiden. Men hoopte daarmee op de bescherming van de goden van de weg en iedere voorbijganger wierp een steentje op de hoop. In de Romeinse tijd bleef dit gebruik voortbestaan. De weggoden werden vervangen door Mercurius, de god van de reizigers en mettertijd werd dit oeroude gebruik verchristelijkt. De pelgrims gooien nu nog een steen op de intussen haast monumentaal geworden hoop. Sommigen zien in dit gebaar het achterlaten van hun zorgen, anderen denken aan de dag van het Laatste Oordeel, ''wanneer de stenen zullen spreken''. Hun eigen steen zal dan getuigen dat ze hun levenspelgrimage hebben volbracht. Na dit ritueel hopen de pelgrims dat ze hun pelgrimage naar de apostel voorspoedig en veilig kunnen voortzetten.
Marlies heeft niets met die steenberg. Zelf had ik vanuit de pelgrimsherberg Kafarnaum in Vessem een mooi gepolijst steentje meegenomen dat ik op de berg achterliet. Ik zie dit als afsluiting van een moeilijk verwerkt afscheid van mijn maatschappelijke carrière als gynaecoloog en mijn voorzitterschap van de mij zo geliefde Oranjevereniging Wilhelmina-Juliana in Hendrik-Ido-Ambacht. Van beiden heb ik op een mooie wijze afscheid mogen nemen. Na een sabbattical van een jaar wachten mij weer nieuwe uitdagingen. Het parochiebestuur van de kerkgemeenschap van Theresia van Avila kan per 1 juli op mijn inzet rekenen.
Vanaf Cruz de Ferro(1531 m) begint de afdaling. Tot onze schrik struikelde de waarschijnlijk door het ijsberen op zijn kamer overtrainde Jaap. Het lijkt bij een paar schaafwonden te blijven. Vooral naar links hadden wij steeds weer adembenemende uitzichten op de bergen van de Sierra Teleno. Na de lange ontberingen van de Meseta een weldaad voor de ogen! Op een gegeven moment een uitzicht op het wijde dal van de Rio Sil tot aan Ponferrada. Het pad ging steil en steenachtig omlaag naar El Acebo Vandaaruit (945 m) een moeilijke wederom steenachtige afdaling naar Molinaseca (590 m). In ons onderkomen ''The Way Hostel'' werden de schaafwonden van Jaap liefdevol verzorgd door de gastvrouw. Morgen lopen we weer meer dan 30 km en zullen wij de 200 km grens naar Santiago de Compostela passeren.
Gistermiddag en -avond en -nacht verbleven wij in Hostel Casa Indie, een oud Spaans pand met houten vloeren. Daar zijn wij erachter gekomen dat Jaap van Beek continu traint voor de Nijmeegse Vierdaagse. De aan hem toebedeelde kamer lag pal boven onze kamer. Aan het gekraak van de vloer te horen loopt hij continu heen en weer. Wat heeft deze man een driftig pasje!
Vanwege de te verwachten hitte vertrokken wij vanmorgen om 6.00 uur. Het pad klimt omhoog langs de met heide en struikgewas bedekte flanken van de Monte Irago. Dit stuk van de Camino gaf ons weidse uitzichten over de groene valleien en bergen van deze streek. Op de top wachtte ons het beroemde Cruz de Fer.
Het Cruz de Ferro op de Monte Irago is een klein ijzeren kruis op een houten mast van meer dan vijf meter hoog. Het werd in de elfde eeuw op een hoopje stenen geplaatst door de eremiet Gaucelmo. Dit kruis vormt de grens tussen twee verschillende geografische gebieden: De Maragateria en de Bierzo. Reeds bij de Kelten bestond het gebruik met een hoopje stenen de kruispunten van de wegen en de grenzen tussen twee territoria aan te duiden. Men hoopte daarmee op de bescherming van de goden van de weg en iedere voorbijganger wierp een steentje op de hoop. In de Romeinse tijd bleef dit gebruik voortbestaan. De weggoden werden vervangen door Mercurius, de god van de reizigers en mettertijd werd dit oeroude gebruik verchristelijkt. De pelgrims gooien nu nog een steen op de intussen haast monumentaal geworden hoop. Sommigen zien in dit gebaar het achterlaten van hun zorgen, anderen denken aan de dag van het Laatste Oordeel, ''wanneer de stenen zullen spreken''. Hun eigen steen zal dan getuigen dat ze hun levenspelgrimage hebben volbracht. Na dit ritueel hopen de pelgrims dat ze hun pelgrimage naar de apostel voorspoedig en veilig kunnen voortzetten.
Marlies heeft niets met die steenberg. Zelf had ik vanuit de pelgrimsherberg Kafarnaum in Vessem een mooi gepolijst steentje meegenomen dat ik op de berg achterliet. Ik zie dit als afsluiting van een moeilijk verwerkt afscheid van mijn maatschappelijke carrière als gynaecoloog en mijn voorzitterschap van de mij zo geliefde Oranjevereniging Wilhelmina-Juliana in Hendrik-Ido-Ambacht. Van beiden heb ik op een mooie wijze afscheid mogen nemen. Na een sabbattical van een jaar wachten mij weer nieuwe uitdagingen. Het parochiebestuur van de kerkgemeenschap van Theresia van Avila kan per 1 juli op mijn inzet rekenen.
Vanaf Cruz de Ferro(1531 m) begint de afdaling. Tot onze schrik struikelde de waarschijnlijk door het ijsberen op zijn kamer overtrainde Jaap. Het lijkt bij een paar schaafwonden te blijven. Vooral naar links hadden wij steeds weer adembenemende uitzichten op de bergen van de Sierra Teleno. Na de lange ontberingen van de Meseta een weldaad voor de ogen! Op een gegeven moment een uitzicht op het wijde dal van de Rio Sil tot aan Ponferrada. Het pad ging steil en steenachtig omlaag naar El Acebo Vandaaruit (945 m) een moeilijke wederom steenachtige afdaling naar Molinaseca (590 m). In ons onderkomen ''The Way Hostel'' werden de schaafwonden van Jaap liefdevol verzorgd door de gastvrouw. Morgen lopen we weer meer dan 30 km en zullen wij de 200 km grens naar Santiago de Compostela passeren.
-
11 Juni 2017 - 16:23
Lies Huizer:
Nou dat word hopelijk een rustige nacht, het IJSberen zal hij wel even laten !! -
11 Juni 2017 - 17:30
Adrie:
Jaap net aan de telefoon gehad en zijn schaafwonden gezien, hopelijk valt het mee en kan hij morgen weer meedoen, zou wel heel vervelend zijn als hij het laatste stukje niet meer mee kan doen! Heel veel succes nog de laatste loodjes, we hebben echt bewondering ervoor! Grtjs. Leo en Adrie!
P.s. Geef Jaap maar af en toe een aai over zijn bol! ☺️☺️ -
11 Juni 2017 - 18:20
Carla Tieleman:
Hou Jaap in de gaten dat hij zijn knie niet over belast!Desnoods zijn rugzak op het volgende adres laten bezorgen!Dat hebben wij ook gedaan met ene Harry,maar die vanwege een ontstoken teen! Hij is er zo dichtbij en jullie ook! -
11 Juni 2017 - 19:29
Agnes:
Wat een afdaling vandaag. Jullie kwamen van ruim 1500 m naar 500 m!
Nog 200 km, dat moeten jullie toch met zijn drieën halen! Succes!! -
11 Juni 2017 - 20:30
Willem:
Dat is ook wat met Jaap.....leg hem maar s avonds aan de ketting dan kan hij geen gekke dingen doen... -
11 Juni 2017 - 21:37
Ans :
Prachtig verslag weer.
En Jaap..ja het ff jammer..voorzichtig, dit soort dingen kunnen gebeuren.
En Jan over je steentje en daarbij je verhaal..
Mooi dat je deze gevoelens met iedereen deelt...we weten allemaal hoe het voor je was.
Maar je hebt het zo goed gedaan zo.
Wij als familie zijn super trots op je..dat is al vaker gezegt..maar weet je...je ziet ik doe het nog eens.
Want dat mag. Je had een prachtig vak, en men was "stapel" op dr. Schram.
Nou dat is gewoon mooi en zeer bijzonder.
Dus dat met dat mooie steentje heb je goed gedaan.
Je mag en moet afluitingen doen in het leven, het is zo het is.
Wat zal men blij zijn met je bij de parochie.
Wij weten het zeker.
Liefs van je zusje... -
11 Juni 2017 - 21:39
Ans.:
Er zitten in het vorige verslag paar tikfouten lieve lezer.
Neem het mij niet kwalijk....het is de warmte hier in Spanje, waar wij verblijven.
En corrigeren is niet mogelijk.
Ans. -
12 Juni 2017 - 09:32
Dick En Greetje Van Der Steen:
Lieve wandelaars,
Wat een prachtige verhalen mogen we toch weer steeds over jullie lezen. Met name de verwijzing naar de plaatselijke geschiedenis van de markante punten is echt een verrijking van de verslagen. Fijn hoor Jan dat er nu in Europa een berg stenen ligt waar jij je definitieve afscheid van je nederlandse activiteiten hebt kunnen vieren met een gepolijst steentje. Dat lucht op!! Wij wensen jullie nog een fijne en gelukkige voortzetting van de tocht en een veilige aankomst. We zullen het volgen.
Warme groeten van Greetje en Dick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
