Brouqueyran - Bernos - Beaulac

Zaterdag 6 mei, Brouqueyran - Bernos - Beaulac ( 1701 - 1722 km ).

Vanwege de heftige regenval s'nachts kozen we vanmorgen voor een alternatief voor de eerste 11 km over asfaltwegen. De modderige paden langs een meer wilden wij vanwege eerdere slechte ervaringen vermijden. Al snel deden we vanwege beginnende regen de regenkleding aan. Aangekomen in Bazas dronken we eerst koffie op een terras onder de arcadebogen van de ' ' Place de la Cathedrale ' '. Er was markt. De kathedraal nodigde echt uit om te gaan bekijken. De entree bestaat uit drie portalen met prachtig bewerkte bogen. Het interieur van de kathedraal is van een ware schoonheid : Beelden, schilderijen, maar vooral schitterende glas-in-lood-ramen. We liepen er rond en bekeken alles met stijgende verbazing over de onmetelijke fraaiheid. Toen viel ons oog op een tekening van de drie entree portalen over wat alle taferelen voorstellen.
Op de markt, waar hoofdzakelijk voedingsmiddelen werden verkocht, sloegen wij brood en paté in voor de lunch. Bij het ''Bureau de Tourisme lieten wij onze pelgrimspaspoorten voorzien van het mooie stempel van de stad Bazas. Op de markt stond een koopman volkorenflensjes te bakken. We aten ze terplekke op. Alweer een tractatie! Vervolgens introduceerde een Franse marktkoopman ons een Nederlandse snuiter die aardbeien verkocht. Na zijn levensverhaal te hebben aanhoord, kregen we een doosje aardbeien van hem. In de tuin van de kathedraal verorberden wij onze lunch. Onder een afdak zijn daar archeologische opgravingen te zien die teruggaan naar 400 jaar voor Christus. Voor we weer op pad gingen, viel er weer een bui. Wederom de regenkleding aangetrokken hetgeen na 10 minuten weer overbodig bleek.
We zijn nu in de streek ' ' Les Landes ' ' met zijn uitgestrekte pijnboombossen. Toen wij in het dorpje, vlak bij onze bestemming waar we vandaag logeren, overlegden, stopte er een auto en zei een echtpaar dat zij pas van een werkvakantie uit Marokko komen. Zij bleken de mensen te zijn bij wie we vanacht logeren. Toeval bestaat niet! Zij namen onze rugzakken alvast mee, zodat wij de laatste twee kilometers wel heel erg licht naar hun huis liepen.
Na een heerlijk kopje thee en een douche kregen we van de heer des huizes een rondleiding in en rond hun huis en tuin. Zij beheren een Gite. Jean Paul is gemeente ambtenaar, civiel ingenieur, maar heeft daarnaast talloze hobbies. Onder andere heeft hij een energie centrale waarvan hij afgelopen jaar zo'n 12.000 euro aan stroom verkocht. Zij wonen aan een riviertje dat uitmondt in de Garonne. Prachtige stroomversnellingen die thans heftiger zijn door de overmatige regen vanacht. Op hun terrein staat een oude fabriek die gedeeltelijk is omgebouwd tot een vakantiewoning. Verder nog allerhande spullen. Een ongelooflijke verzameling van oude troep.
We hebben zopas gegeten. Ecologisch zeer verantwoord. Wederom ervaren hoe ook nu weer zo'n Franse familie woont en leeft.